IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Don't go.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ofog
Admins zijn lit!
Ofog

Aantal berichten : 98
Registratiedatum : 03-11-17
Leeftijd : 20

Character sheet
Name: Ofog
Gender: Male
Age: I am a god, you dull creature.

Don't go.                       Empty
BerichtOnderwerp: Don't go.    Don't go.                       Icon_minitimevr dec 08, 2017 9:03 pm

Vorst kraakte ritmisch onder zijn pootkussentjes terwijl hij zich sierlijk over de dunne, stoffige dennelaag op de grond bewoog. De bomen torenden flink boven hem uit in het vale ochtendlicht en de schaduw van hun eeuwenoude stammen leek bijna iets mystieks te hebben, maar toch gaf het maar weinig indruk op zijn gelaat. Het was een flinke tijd geleden dat de wolf zich in de stervelingenwereld had gewaagd - en gelukkig maar. Aardse wolven waren luidruchtig, gluiperig en onrustzaaiend, maar ze hadden een algemene eigenschap - hun oneindige naïviteit. Dat was ook precies de reden dat Ofog zich nu specifiek hier bevond. Het was zeker niet de enige reden, maar wel de voornaamste. De rest wilde hij nu niet in zijn hoofd halen.
Rae zou achter hem aan zitten, dat was zeker, bracht hij zichzelf aan herinnering. Er was geen Ofog zonder Rae. En dat was nu juist was hem een beetje begon tegen te steken.
Zijn geliefde zusje had alle macht die ze maar kon wensen - de macht die hij niet kreeg, mede mogelijk gemaakt door zijn slechte reputatie als de God van Chaos. En als hij ze niet kreeg, dan moest hij maar zelf het roer in handen nemen. Dat werd dan ook weer niet getolereerd door de goden; de hypocrieten die ze waren. Sure, zij konden een moordlustig en machtlustig ras creëeren dat hun eigen scheppers wilde laten verdwijnen, maar als hij zijn verantwoordelijkheid wilde opeisen werd hij plots vervolgd als een massamoordenaar.

Er zaten sneeuwvlokken en een dun laagje ijzel op zijn vacht toen hij zijn smalle gezicht wendde naar een naderende heuveltop in het grillige landschap. Hij klauterde en worstelde zich naar boven op de helling tot er zich langzaam een best wel innemend landschap ontplooide voor zijn ogen. Over talloze meters grond strekte er zich groen bos uit, gevolgd door grasisge vlaktes en iets dat we steppe moest zijn. Er kronkelde ook een riviertje door heen, wat het alles wel een aangenaam uitzicht gaf. Er kwam onbewust een klein grijnsje op zijn lippen terwijl hij zijn wenkbrauwen lichtjes naar beneden duwde. Wat al dat onbekende land ook mocht betekenen, hij zou het krijgen. Ook al zou hij er voor moeten vechten, ook al zou zijn irritante bloedverwanten hem er in de weg voor gaan staan, ook al moest hij er een paar kelen van stervelingen door voor moeten snijden.
Hij haalde zijn dolk uit zijn leren schouderband en weg was hij.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Don't go.
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Mångata RPG :: North :: The Taiga-
Ga naar: